Misyjna działalność Kościoła wypływa z samej jego natury. Chrystusowy nakaz: „Idźcie na cały świat...” podejmują Jego uczniowie przez wieki i pokolenia. W sensie ścisłym adresatami misji ad gentes są zarówno narody i grupy społeczne jeszcze nie wierzące w Chrystusa, jak i ci, którzy są daleko od Chrystusa oraz ci, których kultura nie doznała jeszcze wpływów Ewangelii. Jednakże Ojciec Święty Jan Paweł II wielokrotnie wzywał już Kościół do nowej ewangelizacji - nowej w formie, nowej w treściach i nowej w środkach wyrazu, ponieważ dzisiaj świat potrzebuje świadectwa, oczekuje świadków, potrzebuje głosu ludzi, którzy spotkali Jezusa Chrystusa, bo w obecnych czasach coraz więcej jest krajów czy grup społecznych, które „utraciły żywy sens wiary albo wprost nie uważają się za członków Kościoła, prowadząc życie dalekie od Chrystusa i Jego Ewangelii” (z przemówienia Ojca Świętego na Placu Defilad podczas trzeciej pielgrzymki do Polski). Stąd też „(...) granice pomiędzy opieką duszpasterską nad wiernymi, nową ewangelizacją i specyficzną działalnością misyjną nie dadzą się wyraźnie określić...” i zachodzi potrzeba „nowej ewangelizacji” albo „re-ewangelizacji” (RM 33-34).
Zarówno więc w przypadku „misji ad gentes”, jak i „nowej ewangelizacji” czy „re-ewangelizacji” chodzi o takie ukazanie Jezusa Chrystusa, by dla adresatów stał się On centrum i fundamentem Dobrej Nowiny.